METAFYSISCHE LIEFDE

Bij gelijknamige sculptuur van MaRf

Je kop breken over.
Open staan voor.
Denken dat.
Zeker zijn van het onzekere.
De eeuwige twijfel.
En dan bloedmooie lippen
als gloeiende lava op je lippen voelen,
het lichaam dat zich geeft
met al zijn toppen,in al zijn holtes,
de luwte van de vederlichte liefde
die loodzwaar wordt bij nacht en ontij
en als een steen het hart bezwaart.

Zal zij ? Zou ik ? Zullen wij ? Ooit ?
Een spervuur van vragen en twijfel,
tot vuur het hardste ijs ontdooien doet
en de vrouw zich geeft.
Als een oester aan de parel.

En haar schoonheid die zegeviert,
de kracht van haar zuigend, vragend vlees.

willie verhegghe



IN DE KILTE

In de stilte van haar moederschoot
bewaart ze de jonge flarden
van een bovenaardse liefde.
peulen van de vele vruchten
die uit haar op de wereld rolden.

Waar ben je ? Ik ben leeg gebaard.
Mijn laatste ei is uitgebroed.

gebroken wacht ze op haar minnaar
die zijn zaad verliest in het heelal.
bij jonge onbevlekte maagden.
haar vliezen zijn verdroogd, gesloten
in de kilte van haar moederschoot

Luc C. Martens